Кеңес заманында көлікті кез келген адам сатып ала бермейтін. «Мәскеулік» немесе «Запорожец» болсын, жеке көлік болсын – бұл көптің арманы, қолы жетпес еді. Сондықтан өз кәсіпорнының кәсіподақ комитетіндегі адамдар тіпті мүмкіндігінсіз немесе қалаусыз көлік сатып алу үшін кезекке тұрды — бұл жағдайда бұл ашық хатты тиімді сатуға болады. 70-ші жылдары пәтерді отандық ескі көлікке ауыстыруға болатын хабарландыру ешкімнің есінде жоқ па? Ал есімде… Кезегі сәл жылдамырақ жылжыған кәсіпорындардың бірінде жұмыс істегенмін. Тольятти автомобиль зауыты шығарылған алғашқы жылдардағы автомобильдер жақсы жағынан ерекшеленді, сол кездер үшін сапасы: олардағы бөлшектердің көпшілігі импорттық болды, ал құрастыру технологиясы бастапқыда жақсы сақталды.
Жалпы, итальяндықтардың әсері әлі де әсер еткендіктен, машина ештеңе алмады. Ол аздап жүгірсе де, ерекше бұзылулар болмады. Бірақ содан кейін екінші, сонымен қатар жаңа, дәл сол көлікті сатып алып, мен мұны бекер жасағанымды тез түсіндім, оны кейбір шетелдіктер жасаған сияқты болдым. Бірақ олар айтқандай — жоқ, жасырын бата. Бақытымызға орай, «Жигулиге» арналған қосалқы бөлшектерді шетелдік көліктердің қосалқы бөлшектеріне қарағанда әлдеқайда арзан сатып алуға болады. Кеңес заманында олар бізге не әкеледі, оны бітіреді, сылады және т.б. деп күтпейтін едік. Барлығын дерлік өзім жасау керек болды. Мен енді отандық автоөндіріспен араласпауға тырысамын деп қорытындыладым.
Осы уақыт ішінде көптеген көліктерді сатып алып, саттым. Шетелдік көліктер де бұзылады. Әсіресе, көлік бірнеше иесін ауыстырған болса. Жөндеу жұмыстарына көп уақыт пен қаржы жұмсалды. Ақырында мен бұдан былай ескі көліктерді алмауды шештім. Бар мүмкіндігімді, ең алдымен материалдық мүмкіндіктерді таразыға салып, кемшілігімен, қымбат жөндеуімен мені жалықтырмайтын импорттық көлікті таңдағаным дұрыс болар деп ойладым. Мен әртүрлі көліктерден зардап шеккенімді ескере отырып, автосалоннан тапсырыс бойынша өзіме Nissan Pathfinder сатып алдым.
